Upravni sud odbio je kao neosnovanu tužbu bivšeg generalnog inspektora Agencije za nacionalnu bezbjednost (ANB) Artana Kurtija, koji je tražio da se briše iz kaznene evidencije. 

Podsjećamo, rješenjem Ministarstva pravde od 25. aprila 2024. godine poništeno je rješenje tog organa iz 2020. godine,  na osnovu kojeg je Kurti izbrisan iz kaznene evidencije i ponovo vraćen u kaznenu evidenciju.

“Iz pravosnažnog rješenja Višeg suda u Podgorici utvrđeno je da je A.K., ovdje tužilac, pored presude Višeg suda u Podgorici, osuđivan i presudom tog suda koja je preinačena presudom Apelacionog suda Crne Gore od 2006. godine, tako što je tužiocu izrečena kazna maloljetničkog zatvora u trajanju od 10 mjeseci, što znači da je tužilac lice koje je više puta osuđivano”, navedeno je u saopštenju.

Kako dalje piše u saopštenju, iz obrazloženja navedenog rješenja proizilazi da je tužilac kaznu zatvora po presudi Višeg suda u Podgorici, koja je preinačena presudom Apelacionog suda Crne Gore 2006. godine, izdržavao u periodu od 15. oktobra 2007. godine do 06. marta 2008. godine, kada je uslovno otpušten.

“Uslovni otpust je trajao do 21.  maja 2008. godine, i smatra se danom izdržane kazne zatvora. A.K. je krivično djelo za koje je oglašen krivim presudom Višeg suda u Podgorici izvršio 2008. godine, te zbog toga nije ispunjen rehabilitacioni rok predviđen članom 104 stav 3 Zakona o postupanju prema maloljetnicima u krivičnom postupku. Iz obrazloženja dalje proizilazi da se radi o licu koje je više puta osuđivano, odnosno da se rehabilitacija takvom licu može dati samo ako su ispunjeni uslovi za rehabilitaciju za svako pojedinačno krivično djelo”, saopštili su iz Upravnog suda.

Slijedom navedenog, Upravni sud Crne Gore nalazi da je tužilac nesumnjivo osuđivan više od jednog puta što znači da je za odlučivanje o njegovoj rehabilitaciji nadležan isključivo sud, navedeno je u saopštenju.

“Iz navedenog proizilazi da tuženi organ nije bio nadležan za vođenje odvojenog postupka za rehabilitaciju po presudi Višeg suda u Podgorici iz 2009. godine, pogotovo kod činjenice da je, u trenutku podnošenja zahtjeva tuženom organu za brisanje navedene osude, o toj stvari već bilo odlučeno pravosnažnom sudskom odlukom Višeg suda u Podgorici 2017. godine. Imajući u vidu navedeno, rješenje Ministarstva pravde Crne Gore broj UPI 05-030/20-237 od 08.06.2020. godine donijeto je u stvari iz sudske nadležnosti, pa je navedeno rješenje, po stanovištu ovog suda, a nasuprot navodima tužbe, tuženi organ s pravom osporenim rješenjem poništio, pravilno se pozvavši na citiranu odredbu člana 139 stav 1 tačka 1 Zakona o upravnom postupku”, ističu u Upravnom sudu.

Sud je, kako dalje objašnjavaju, cijenio i tužbene navode da je tuženi pogrešno primijenio odredbu člana 121 Krivičnog zakonika Crne Gore, jer se ta odredba primjenjuje samo kad su u pitanju dvije punoljetne osude iz člana 119 i 120 KZCG, pa je našao da su takvi navodi neosnovani.

“Ovo zbog toga što potenciranje tužioca o postojanju “maloljetne” i “punoljetne” osude nema uporište u zakonu, budući da Krivični zakonik Crne Gore ne poznaje navedene termine, pa se ispunjavanje uslova za rehabilitaciju osuđenog lica odnosi pojedinačno na sva krivična djela za koja je to lice osuđeno bilo da je riječ o krivičnom djelu koje je osuđeno lice učinilo kao maloljetnik ili, pak, o krivičnom djelu koje je učinilo kao punoljetna osoba”, navode iz Upravnog suda.

To znači, kako objašnjavanju, da ista osoba može biti ili osuđivana ili neosuđivana, dakle, ne može biti i jedno i drugo istovremeno.

“Ovakav zaključak suda potkrijepljen je rezonovanjem Vrhovnog suda Crne Gore iz presude od 24. seprembra 2019. godine, da se, kada je u pitanju brisanje osude, osuđivanost jednog istog lica mora cijeniti u kontinuitetu u zakonom propisanim rokovima”, piše u saopštenju Upravnog suda.