Apelacioni sud povrijedio je zakon kada je donio odluku da B.B, okrivljenom za silovanje maloljetnice, smanji kaznu sa 15 na osam godine zatvora, utvrdio je Vrhovni sud.

Iz Vrhovnog suda saopštili su da su usvojili zahtjev za zaštitu zakonitosti Vrhovnog državnog tužilaštva.

Oni su podsjetili da je taj predmet u javnosti poznat kao “Sa 15 na 8 godina zatvora”.

„Vrhovni sud presudio je da je Apelacioni povrijedio zakon u korist okrivljenog B.B, donijevši odluku da se kazna zatvora u trajanju od 15 godina, koju je za krivično djelo silovanje maloljetne osobe izrekao Viši sud u Podgorici, smanji na kaznu zatvora u trajanju od osam godina“, kaže se u saopštenju.

U obrazloženju presude Vrhovnog suda navodi se da je Apelacioni sud, u dijelu odluke o kazni, dao potpuno nejasne razloge i da nije naveo razloge o odlučnim činjenicama koje su ga opredijelile da preinači prvostepenu presudu.

Iz Vrhovnog suda su rekli da je tako Apelacioni povrijedio odredbe članova 32 i 42 Krivičnog zakonika i počinio bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 386 Zakonika o krivičnom postupku.

„A posebno ako se uzme u obzir činjenica da je prvostepeni sud, Viši sud u Podgorici, pravilno utvrdio činjenično stanje, što drugostepeni Apelacioni sud u obrazloženju svoje presude potvrđuje“, kaže se u saopštenju.

Iz Vrhovnog suda su naveli da je okrivljeni izvršio produženo krivično djelo silovanje na štetu maloljetnice uzrasta od 15 godina, kod koje su nastale posljedice koje će osjećati čitav život, kao i da je okrivljeni više od tri decenije stariji od oštećene.

Iz tog suda su ukazali da je okrivljeni iskoristio dugogodišnji prijateljski i komšijski odnos između svoje i porodice oštećene, da je oštećenu kao dijete gledao kako raste i sazrijeva u djevojčicu, da je ona prema njemu imala odnos kao prema starijem komšiji, očevom prijatelju i ocu njene drugarice i da je usljed tih okolnosti bila dodatno iskorišćena.

Iz Vrhovnog suda su rekli da su zaključili da drugostepeni sud te okolnosti, nasuprot prvostepenom sudu, nije cijenio u okviru okolnosti pod kojim je djelo izvršeno, niti je u vezi njih dao razloge.

Te okolnosti su, kako su dodali, od odlučnog značaja prilikom odlučivanja o vrsti i visini kazne.

Iz Vrhovnog suda su kazali da drugostepeni sud prilikom umanjenja kazne uopšte nije dao konkretne razloge zbog čega smatra da je kazna zatvora od osam godina srazmjerna težini izvršenog krivičnog djela i stepenu krivice okrivljenog, iako je utvrdio da ne postoji nijedna olakšavajuća okolnost na strani okrivljenog.

Oni su rekli da Apelacioni sud nije dao razloge ni o tome na osnovu čega smatra da će se izricanjem kazne zatvora u trajanju od osam godina postići svrha kažnjavanja, odnosno da će se njom uticati na okrivljenog, ali i na druge da ubuduće ne čine krivična djela.

„Vrhovni sud se u odluci pozvao i na praksu Evropskog suda za ljudska prava (ESLJP), koji ističe da silovanje i teško seksualno zlostavljanje predstavljaju postupanja na koje se primjenjuje član 3 Konvencije - zabrana mučenja, a uključuje i temeljne vrijednosti i bitne aspekte “privatnog života”, u smislu člana 8 Konvencije - pravo na poštovanje privatnog i porodičnog života“, kaže se u saopštenju.

Navodi se da ESLJP takođe ukazuje da nacionalni sudovi ni u kom slučaju ne bi smjeli dopustiti da teški napadi na tjelesni i psihički integritet prođu nekažnjeno, ili dovedu do očigledne nesrazmjere između težine počinjenog krivičnog djela i strogosti izrečene kazne.

„Naime, takvo postupanje državnih vlasti stvara osjećaj nekažnjivosti nasilja, umjesto da predstavlja mehanizam koji pokazuje da se takvo zlostavljanje neće tolerisati, kao i da zauzvrat može obeshrabriti žrtve od prijavljivanja takvih djela“, rekli su iz Vrhovnog suda.

Oni su naveli i da je ESLJP stanovišta da se žrtva dodatno traumatizira u slučajevima u kojima drugostepeni sud, iako prihvati otežavajuće okolnosti prvostepenog suda, ublaži kaznu, a da pri tom izostane temeljno i detaljno obrazloženje kada odstupi od odluke o kazni prvostepenog suda.

Iz Vrhovnog suda su dodali da umanjenje kazne, u odnosu na onu koju je izrekao prvostepeni sud, ne predstavlja diskrecionu ocjenu, već podliježe načelu zakonitosti i obuhvaćeno je primjenom Ustava i Konvencije.

„Uzevši u obzir sve navedeno, Vrhovni sud nalazi da je drugostepeni sud povrijedio zakon u korist okrivljenog iz člana 386 Zakonika o krivičnom postupku, u vezi članova 32 i 42 Krivičnog zakonika“, kaže se u saopštenju.

Kako se navodi, imajući u vidu da je zahtjev za zaštitu zakonitosti podignut na štetu okrivljenog, Vrhovni sud je, nalazeći da je zahtjev osnovan, samo utvrdio da postoji povreda zakona ne dirajući u pravosnažnu odluku.