Istraživači su prepoznali da se disfunkcije u dva posebna moždana sistema kod ljudi, mogu povezati sa većim rizikom od dobijanja psihoze. Otkriće otvara put novim tretmanima mentalnih poremećaja.

Nova studija koju je vodio tim sa Univerziteta Stanford pomaže nam da razumijemo kako se simptomi psihoze javljaju, što bi moglo dovesti do boljih tretmana i intervencija za psihozu i druga stanja mentalnog zdravlja sa kojima je psihoza povezana, objavio je Science alert.

Psihoza uključuje odvajanje od stvarnosti, kao što su halucinacije i zablude. Može se pojaviti samostalno, ali je, takođe, dio stanja poput šizofrenije i bipolarnog poremećaja, koje naučnici još pokušavaju da u potpunosti otkriju.

„Novi rad pruža dobar model za razumijevanje razvoja i progresije šizofrenije, što je izazovan problem“, kaže kognitivni neuronaučnik Kaustub Sjupkar sa Univerziteta Stanford.

Sjupkar i njegove kolege su pregledali snimke skeniranja mozga 445 ljudi sa stanjima koja uključuju autizam, sindrom poremećaja pažnje i hiperaktivnost, ranu psihozu i sindrom delecije – stanje koje uslovljavaju geni, i koje podrazumijeva povećani rizik od psihoze i šizofrenije. Posmatrali su i snimke skeniranja 411 zdravih ljudi kao kontrolnu grupu.

Koristeći posebno kreiran algoritam naučnici su utvrdili razlike u funkcijama mozga između te dvije grupe – što ih je dovelo do dvije ključne oblasti mozga koji utiču na naše ponašanje i reakcije.

Nova studija je pokazala i da sindrom delecije (zaostajanje u psihičkom i fizičkom razvoju, prim.n) može biti koristan za analize simptoma i rizika od nastanka psihoze.

Razlike u navedenim oblastima bile su značajne i jače kod osoba sa delecionim sindromom i psihozom, i kod osoba sa psihozom nepoznatog porijekla, otkrili su istraživači.

„Ova povezanost jača naše razumijevanje psihoze kao stanja sa prepoznatljivim i dosljednim uticajem mozga. Ovaj proces narušava normalno funkcionisanje kognitivne kontrole, dozvoljavajući određenim mislima da dominiraju, što rezultira simptomima koje prepoznajemo kao psihozu”, kaže Vajnod Menon, kognitivni neuronaučnik sa Univerziteta Stanford.

Sljedeći korak može biti razvoj tretmana na osnovu ovih otkrića. Dio poteškoća u liječenju psihoze je to što se teško vidi kakve efekte različite metode imaju na mozak, ali sada naučnici i ljekari mogu biti precizniji u pogledu toga – gdje da traže.

Postojeći pristupi liječenju psihoze, uključujući transkranijalnu magnetnu stimulaciju i fokusirani ultrazvuk, mogli bi biti prilagođeni na ciljanje ovih specifičnih moždanih centara kod mladih ljudi koji su u riziku od psihoze, kažu istraživači.

Tim, takođe, želi da pomogne u smanjenju stigme i povećanju podrške osobama sa psihozom.

Istraživanje je objavljeno u časopisu Molecular Psychiatry.